FILOZOFIA 

W Teatrze Małego Widza dziecko jest PARTNEREM - pełnoprawnym odbiorcą sztuki i uczestnikiem kultury. Ta nadrzędna idea naszego teatru niezależnie od wieku odbiorcy się nie zmienia. Zmienia się wyłącznie sposób komunikacji i oddziaływania na wyobraźnię.  Spektakle TMW chcą mówić do dzieci ich językiem, nie infantylnie i w udawany sposób, ale szczerze. To jest szczerość teatru, który nie służy sławie artystów, ale w którym aktorzy realnie przeżywają to, co robią, poszukują szczególnego sposobu komunikacji rozumiejąc, że dzieci mają swoją własną przestrzeń i czas.

​

O TWORZENIU TEATRU DLA DZIECI NAJMŁODSZYCH

Spektakle Teatru Małego Widza są bardzo SENSORYCZNE. Odwołują się do głębokiej dziecięcej WRAŻLIWOŚCI i angażują wiele zmysłów. Tutaj słowo mówione schodzi na dalszy plan, komunikujemy się z pomocą obrazów, muzyki, światła, rytmu, tańca, ruchu, nastroju, gestów i mimiki. A tematy? Ukryte są w codzienności, która dla rocznych, czy dwuletnich dzieci jest przedmiotem absolutnej fascynacji. Kolory, woda, piasek… to w nich zamknięta jest magia.

PRZESTRZEŃ DLA DZIECIĘCEJ WYOBRAŹNI

Nasze produkcje to zwykle synteza wielu sztuk, to spektaklo-koncerty, instalacje i performensy, w których bawimy się abstrakcją, eksperymentujemy bez końca, znajdujemy magię tam, gdzie na pierwszy rzut oka jej nie ma. Wykorzystujemy w spektaklach przedmioty codziennego użytku, dostrzegając ich inną stronę niż tylko tę funkcjonalną. Szukamy przestrzeni dla naturalnej dziecięcej ekspresji, płaszczyzny komunikacji, na której wspólnie uczymy się odbierania i wyrażania emocji. Odważnie operujemy umownością, dzięki której możemy pokazać dzieciom najpiękniejszy możliwy świat, świat ich własnej WYOBRAŹNI. 

TEATR NA WYCIĄGNIĘCIE RĘKI

Teatr Małego Widza to miejsce, gdzie dzieci mogą swobodnie wyrażać swoje opinie, komentować i śmiać się podczas spektaklu, kiedy tylko zechcą. To teatr, w którym mały widz nie musi zadzierać głowy, bo wszystko dzieje się w „żabiej perspektywie”, a scena jest dla widza na wyciągnięcie ręki. Na KAMERALNEJ widowni z 40 miejscami widzowie zasiadają na poduszkach, choć zdarza się, że na nich również leżą, kiedy tylko mają na to ochotę.

NATURALNOŚĆ, SZCZEROŚĆ i PROSTOTA

Dzieci nieustannie eksperymentują i badają świat, patrząc, co z tego wyniknie. Dla nich nic nie jest oczywiste! Rzeczy proste i banalne są często niedoceniane przez dorosłych, a dzieci bez problemu dostrzegają w nich inne znaczenie. Cała siła i magia teatru dla tak małych dzieci polega na prostocie. To nie lada wyzwanie reżyserskie i aktorskie. Trzeba naprawdę ogromnej samodyscypliny, żeby nie komplikować przekazu, umieć rezygnować z nadmiaru pomysłów, ograniczać działania do tych najpotrzebniejszych, aby potem na tym minimalizmie budować wielkie emocje i utrzymywać napięcie. Małym dzieciom nie jest w spektaklu potrzebna skomplikowana fabuła, kolorowe stroje i dekoracje. Tu sensem wszystkich działań podejmowanych na scenie jest komunikacja, nawiązanie dialogu. Tutaj aktor nieustannie zabiega o atencję małego widza - poszukuje porozumienia. Język teatru, to tylko narzędzie w próbie dotarcia do wrażliwości małego dziecka. To ważne spotkanie. To coś więcej niż teatr. 

WARTOŚCI

SZACUNEK

Małe dziecko to widz absolutnie wyjątkowy. To widz, który jest w stanie odbierać spektakl teatralny wyłącznie na poziomie emocjonalnym i doznaniowym, nie doszukując się logiki. Dziecko po prostu chłonie, tu i teraz, nie ocenia z góry, nie używa schematów, bo jeszcze ich nie ma, jest otwarte na eksperymenty, abstrakcję, jest wszystkiego ciekawe, dlatego może być genialnym odbiorcą nawet najtrudniejszych form teatralnych, z którymi wielu dorosłych miałoby problem.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ

Wierzymy w teatr, który pobudza dziecięcą wyobraźnię i który traktuje dzieci, jak równorzędnych partnerów, w którym docenia się ich inteligencję, zdolność do samodzielnego myślenia i analizowania, ich naturalną wrażliwość i otwartość na odbieranie różnorodnych bodźców. Tworząc spektakle teatralne poszukujemy prawdy, autentyczności i szczerości przekazu, bez przebieranek, „udawanek” i infantylizmów. Mamy świadomość, jak wielka spoczywa na nas odpowiedzialność, bo jest to odpowiedzialność za kształtowanie wrażliwości estetycznej przyszłych dorosłych odbiorców sztuki. 

PYTANIE, KTÓRE NIEUSTANNIE SŁYSZYMY - Po co dzieciom teatr?

Wrażliwość, empatia, inteligencja emocjonalna i kompetencje społeczne w dużej mierze kształtują się przez kontakt ze sztuką, przez doświadczanie sztuki i podejmowanie twórczych działań. I to właśnie po to cały ten teatr. Po to on człowiekowi. Po to dorosłym i po to dzieciom. Żeby kształtować wrażliwość, żeby uczyć empatii, żeby otwierać, budować i umacniać poczucie własnej wartości, żeby ćwiczyć odwagę formułowania i wyrażania własnych opinii, żeby zachęcać do ekspresji i żeby widzieć więcej, dalej, lepiej.

Teatr to dziedzina sztuki, która przepięknie operuje umownością. Kiedy nie jest dosłowny, wymaga nieustannego zaangażowania wyobraźni. Pozostawiając dużo miejsca do własnej interpretacji, powoduje, że rodzi się potrzeba zadawania pytań i poszukiwania odpowiedzi.